Šezdesete godine prošlog veka donele su pravu ekspanziju filmske umetnosti, a publike u bioskopima bilo je više nego ikad. Tako je film “Sutjeska” u Kikindi pogledalo čak 15 hiljada ljudi, što je nezamislivo za bilo koji današnji kinematografski spektakl. Ovaj grad i okolna sela tih godina imao je 12 bioskopa. Ovo su samo neki od podataka do kojih je došao istoričar Srđan Sivčev, koji je priču o filmskom životu Kikinde pretočio u knjigu.
Nakon romana prvenca, koji se bavio bioskopima u Kikindi od 1905-te do početka Drugog svetskog rada, istoričar Srđan Sivčev nastavio je da istražuje ovu tematiku. Sada su u fokusu njegovog rada bili bioskopi i filmski život grada od 1945-te do početka devedesetih godina prošlog veka.
“Na prostoru cele opštine, radilo je čak 12 bioskopa, tri u gradu i devet u selima. Tako da je to bilo neko zlatno doba. Već krajem 60-tih godina, počinje blago osipanje publike i dolazi do pogoršanja kvaliteta repertoara, da bi, nažalost, devedesetih godina samo bioskop “Zvezda” i dalje radio”.
Sivčev je građu za priču o kikindskim bioskopima pronalazio u Istorijskom arhivu, Narodnom muzeju Kikinda, kikindskoj biblioteci, ali i u Matici srpskoj. Priča o filmovima i bioskopima u gradu na Severu Banata jeste lokalna, ali sa sobom vuče brojne makro elemente, objašnjava recenzent knjige i kustos-istoričar u Muzeju Vojvodine Dimitrije Mihajlović.
“Pokazuje kakav je duh vremena bio mnogo šire. S obzirom na to da su filmovi uglavnom iz inostranstva, znači da je jedna šira slika zastupljena i nije samo Kikinda grad koji je imao i ovakvu vrstu bioskopa i projekcija.”
Za autora je posebno interesantno bilo otkriće koliki je broj ljudi dolazilo u bioskope. Iako su u većini slučajeva bili zastupljeni strani filmovi, publici su bila draža domaća ostvarenja.
“Film “Sutjeska” je 1974-te godine pogledalo čak 15 hiljada Kikinđana, što je veoma iimpozantan broj. Filmovi poput “Ljubav i moda” ili “Bitka na Neretvi” imali su preko 10 hiljada gledalaca, što je nezamislivo za današnje uslove.”
Nažalost, kada bi nastavio da istražuje ovu tematiku, Sivčev bi priču o kikindskim bioskopima završio proučavanjem 2005-te, jer od tada u gradu nema bioskopa. Ostaje nada da će knjige poput njegove nešto promeniti, jer je istorija pokazala da Kikinđani vole filmove i bioskop.
RTV / novosadski.info